درمان و جراحی پای دیابتی

امروزه شاهد افزایش روز افزون بیماری عفونت پای دیابتی هستیم، از این رو برای درمان پای دیابتی راهکار هایی ارائه شده و همچنین در صورتی که مراحل درمان زخم پا جواب گو نباشد بایستی حتما از جراحی پای دیایتی اقدام شود.

زخم پای دیابتی چیست؟

زخم های پای افراد مبتلا به دیابت مناطقی در پا هستند که پوست آنها بشدت ضخیم شده و پینه بسته است. این زخم ها می توانند علل مختلفی داشته باشند و باعث عفونت پاها شوند که می توان با معاینه زخم ها توسط پزشک و تشخیص علت آن و با توجه به علائم، برای درمان زخم پای دیابتی اقدام کرد. علائم و نشانه های مختلف آن می تواند شامل ورم، سوزش، تاول، ترک پوست، بی حسی و گزگز پا، سیاه شدن و کبودی پا و درد باشد.

علت‌های بیماری زخم پای دیابتی

دیابت یک بیماری مزمن است که در اثر آن، بدن شما نمی‌تواند از گلوکز یا قند خون به درستی استفاده کند. این بیماری می‌تواند منجر به بروز مشکلات و عوارضی برای بیمار شود که برخی از این عوارض باعث سخت‌تر شدن فرایند بهبودی زخم‌ها و جراحت‌ها می‌شوند. این عوارض عبارتند از:

آسیب‌دیدگی عصب (نوروپاتی)

وقتی که شما به نوروپاتی دچار می‌شوید، ممکن است نتوانید درد ناشی از یک زخم یا تاول را تا وقتی که شرایط آن خیلی وخیم شود و عفونت پیدا کند، احساس کنید.روش های متعددی برای درمان نوروپاتی محیطی ارائه شده است؛ به عنوان مثال تمرینات تقویتی برای درمان نوروپاتی محیطی قدرت عضلانی در افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی را نسبتاً افزایش می‌دهد.

ضعیف شدن سیستم ایمنی

هنگامی که سازوکارهای دفاعی طبیعی بدن شما ضعیف می‌شود، حتی یک زخم کوچک نیز می‌تواند به عفونت شدید دچار شود.

تنگ شدن عروق

افرادی که سرخرگ‌های پاهای آنها مسدود می‌شود، بیشتر در معرض تشکیل زخم‌ها، ابتلاء به عفونت‌های شدید و بروز مشکلاتی در فرایند بهبودی زخم‌ها هستند. تنگ شدن سرخرگ‌ها باعث می‌شود که خون نتواند به راحتی به محل زخم‌ها برسد.

انواع زخم های پای دیابتی

زخم های پای دیابتی اغلب عمیق تر و عفونی تر هستند که نشان دهنده ایسکمی عروق خونی و عفونت فرصت طلبانه است که تجربه مشترک دیابت می باشد .فاکتور هایی مانند سن و مدت بیماری بروز خطرات مرگ ناشی از عفونت های کنترل نشده را افزایش می دهند.هنگامی که آسیب بافتی به شکل زخم یا گانگرن اتفاق می افتد.هدف حفظ بافت زنده است.اما دو تهدید اصلی عفونت و ایسکیمی هستند .زخمها نباید به صورت روتین با آنتی بیوتیک درمان شوند.اگرچه ممکن است به عنوان زخم های باز در درون زخم میکرو ارگانیسم ها وجود داشته باشد ولی پنجاه درصد آنها عفونی نیستند.

سیستم دانشگاه تگزاس زخم ها بر اساس عمق سپس با وجود یا عدم وجود عفونت ایسکیمی بررسی می‌کند. همانطور که نیاز به درمان سریع و مناسب تر برای تسهیل بهبودی وجود دارد گروه بین المللی پای دیابتی طبقه بندی PEDIS را پیشنهاد می کند که زخم را بر اساس ویژگی:

1.  پرفیوژن (خون رسانی مشتریان)
2.  وسعت
3.  عمق
4.  عفونت
5.  حس

همچنین عفونت های پا را به 4 دسته تقسیم میکند.

درجه 1) بدون عفونت
درجه 2) کم فقط در بافت زیر جلدی
درجه 3) متوسط با ارتیم های گسترده و عفونت بافت عمیق تر
درجه 4) شدید با پاسخ التهابی سیستمیک که نشان دهنده عفونت شدید است

اکثر عفونت های پا دیابتی نیاز به مداخله جراحی دارد از کوچک (DEBRIDMENT) تا مداخلات عمده شامل قطع عضو.
تاکید اصلی دستورالعمل های فعلی بین المللی در زمینه زیر است:

1.  مدیریت پای دیابتی و پیشگیری
2.  تشخیص زود هنگام و درمان

پیشگیری از زخم پای دیابتی مستلزم به:

1. کنترل دیابت
2. قطع سیگار
3. کاهش وزن
4. چک روزانه پا، کنترل نور پاتی، درمان خشکی پا به وسیله چرب کردن
5. کوتاه کردن ناخن ها و استفاده از کفش مناسب.

روش‌های درمانی برای عفونت یا زخم دیابتی

کفش‌ها یا کفی‌های مخصوص

می‌توان به‌منظور مراقبت از زخم دیابت پاها و یا پاهایی که دچار تغییر شکل شده‌اند، از کفش‌های مخصوص و یا کفی‌های طبی استفاده کرد که به نرمی پا را در برمی‌گیرند. شما می‌توانید برای مشاوره در مورد خرید کفش‌های طبی، با پزشک خود تماس بگیرید.

اکسیژن درمانی پرفشار برای زخم‌های مزمن دیابتی

اکسیژن درمانی پرفشار، یکی از راه‌های درمان زخم‌های مزمن و زخم پای دیابتی می‌باشد. در این روش، فرد اکسیژن خالص را با فشار بالا درون یک محفظه‌ی تک‌نفره دریافت می‌کند. این کار میزان پیوستگی اکسیژن با گلبول‌های قرمز خون را افزایش داده و موجب رسیدن بیشتر اکسیژن به محل زخم می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند که اکسیژن درمانی پرفشار می‌تواند بهبودی را به‌طور میانگین تا ۲۵ درصد افزایش دهد.

دارو درمانی زهم پای دیباتی

آنتی‌بیوتیک‌ها از داروهای همیشگی برای درمان عفونت پای دیابتی می‌باشند. بااین‌حال درمان با آنتی‌بیوتیک باید با در نظر گرفتن موارد مؤثر بر جمعیت میکروب‌ها مانند استفاده‌ی اخیر از آنتی‌بیوتیک، نهادینه‌سازی، درجه‌ی واگنر و وضعیت عروقی انجام شود. عفونت در بافت‌های نرم برای درمان زخم پای دیابتی معمولاً نیازمند یک دوره‌ی درمانی ۲ تا ۳ هفته‌ای با آنتی‌بیوتیک می‌باشد درحالی‌که استئومیلیت یا عفونت استخوان به دوره‌های چندماهه‌ی آنتی‌بیوتیک نیاز خواهد داشت.

عمل جراحی پای دیابتی

درصورتی‌که روش‌های درمانی ذکرشده پاسخ مناسبی را در فرد ایجاد نکرده و یا درصورتی‌که فرد دچار عفونت یا درد شدید باشد، ممکن است نیاز باشد تا پزشک شما یک عمل جراحی قطع عضو را انجام دهد؛ عملی که در طی آن قسمتی از بدن مانند انگشت پا برداشته می‌شود. برداشتن بافت آسیب‌دیده به‌منظور کنترل عفونت و ایجاد یک محیط مناسب برای بهبودی و همچنین بیشینه ساختن ثبات فیزیکی و ساختاری پا، از اهداف اصلی عمل جراحی در درمان عفونت دیابتی پا می‌باشند.

انواع عمل‌های جراحی پای دیابتی

انواع عمل‌های جراحی طیف وسیعی را پوشش داده و از یک عمل دبریدمان ساده تا عمل قطع عضو با گیوتین در افراد مبتلا به عفونت‌های مرگبار، متفاوت می‌باشند. جراح عمل جراحی را در بیمارستان انجام می‌دهد. قبل از عمل به فرد داروی بیهوشی داده‌شده و در طول عمل خواب خواهد بود.

جراحی توسط فوق تخصص غدد – دکتر جراح علی ستایش

در صورتی که شما نیاز به جراحی و درمان زخم پای دیابتی خود دارید توصیه ما دکتر علی ستایش می باشد که ایشون یکی از بهترین های جراحی پای دیبابتی با تجارب کاری بالا می باشند.