بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی (به انگلیسی: Anorexia nervosa) شکلی مشکل روانی در غذا خوردن میباشد که در آن بیمار از خوردن غذا به مقدار کافی و با وجود گرسنگی امتناع می‌ورزد. این روند که بیشتر با آغاز و زیاده‌ روی در یک رژیم غذایی آغاز می‌شود به خاطر کاهش شدید وزن می‌تواند باعث به مخاطرات مرگباری شود. عدم تصور صحیح از شکل بدن و تناسب اندام، همچنین فشارهای اجتماعی و تصویرسازی نادرست رسانه ‌ای از وزن ایده ‌آل از دلایل بروز این بیماری شمرده می‌شود. بی اشتهایی عصبی با نشانه هایی چون خوردن مقدار بسیار کم غذا با کالری بسیار اندک، قطع شدن قاعدگی، فشار خون پایین، کمبود چربی در بدن، زردی و رنگ پریدگی پوست و افسردگی بروز می‌یابد و در صورت عدم ارجاع به متخصصین برای آغاز پروسه درمان به بیماری‌های قلبی و دیگر بیمارهای مرگ بار خواهد انجامید.

دلایل بی اشتهایی

بصورت کلی، سلامت روانی نقش زیادی در اشتهای شما دارد، در موقع گرفتاری طولانی، تنش روانی می‌تواند شما را به پرخوری بکشاند. ولی فشارهای کوتاه مدت بیشتر اشتها را از بین می‌برند. افسردگی نیز در برخی افراد سبب بی اشتهایی می‌شود. بی اشتهایی عصبی اختلالی میباشد که در افراد مبتلا بیشتر دختران جوان تقریباً سبب ترک کامل غذاخوردن می‌شود. بیماری وسوسه غذا خوردن دارند، ولی از ترس چاق شدن چیزی نمی‌خورند. برای آنها نخوردن از به اندازه خوردن راحت‌تر است.
بعضی اوقات چیزی که به دلیل خاصی خورده‌اید، مثل یک دارو، می‌تواند عامل آن باشد. آنتی بیوتیکهایی مثل اریترومایسین، جوانه‌های چشایی را غیرفعال کرده و سبب کندی حرکت غذا در روده شده و احساس پری بعد از خوردن غذا را طولانی می‌کنند. تمام آمفتامین‌ها که برای کم شدن وزن تجویز می‌شوند، احساس گرسنگی را از بین می‌برند. داروهای مسکن و ضد التهاب مفصل می‌توانند معده را تحریک کرده و سبب تهوع و برگرداندن غذا شوند. دیژیتالیس (که یک داروی قلبی است) و داروهای مدر (که مانع احتباس آب شده و فشار خون را پایین می‌آورند) نیز میل به غذا خوردن را کم می کنند.
تقریباً همه ی عفونتها می‌توانند سبب بی اشتهایی شوند. مثلاً ویروس سرماخوردگی یا آنفولانزا شاید عامل آن باشد. یا علل جدی ‌تر مثل سل، کم کاری غده تیروئید، بیماریهای قلبی یا ریوی، یا گرفتاریهای کبدی داشته باشد. بی اشتهایی مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزی میباشد که به فرایند بهبود کمک مینماید با این همه بیماری تنها دلیل کاهش اشتها نیست.
گاهی چیزی غیرخوراکی مشکل ساز شده است. کمبودهای کلی تغذیه‌ای می‌توانند نیروی حیاتی یک اشتهای طبیعی را تضعیف نمایند. مخصوصاً اشخاص مسن ممکن است گرفتار کمبود روی در رژیم غذایی باشند که می‌تواند جوانه‌های چشایی را از بین ببرد.
خود پیری بر روی اشتها تأثیر می‌گذارد. در اشخاص مسن، سازوکار بدن آهسته می‌گردد، وزن ماهیچه‌ها کم می‌شود و ضعف جسمانی مانع فعالیت است. در رأس آنها ، کاهش احساس چشایی و ترشحات معدی قرار دارد که همه باعث بی اشتهایی می‌شوند.
گاهی نیز اتفاقی در زندگی بر اشتها تأثیر می‌گذارد. اگر اخیراً یک برنامه ورزشی را شروع کرده‌اید،‌ ممکن است دچار بی اشتهایی شوید تا بدن خود را با نیازهای جدید تطبیق دهد.

پیشگیری

با مشکلات شخصی یه صورت منطقی برخورد نمایید. سعی نمایید با کمک مشاوران، درمانگران ، خانواده و دوستان ، مشکلات را برطرف کنید یا با آنها ک

نار بیایید.
در صورتی که بیمار خود به وجود اختلال عاطفی واقف شود، کمک بخواهد، و همکاری خوبی در طی درمان داشته باشد، این وضعیت قابل درمان میباشد .
بدون درمان ، این وضعیت می تواند سبب ناتوانی دایم یا حتی مرگ شود. بیماران دچار بی اشتهایی عصبی زیاد دست به خودکشی می زنند زیرا عزت نفس شان پایین است .
درمان شاید چندین سال ادامه یابد عود بیماری شایع است ، به خصوصی زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد.

عوارض

بی اشتهایی عصبی مزمن ، ناشی از مقاومت بیمار در برابر درمان
اختلالات الکترولیتی یا نامنظمی ضربان قلب ، که ممکن است زندگی فرد را به مخاطره افکند.
خودکشی
پوکی استخوان

درمان

هدف درمان این میباشد که بیمار مجدداً الگوی مناسب غذاخوردن را سرلوحه قرار دهد تا وزن وی به حالت طبیعی باز گردد. بیمار می تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیرنظر متخصص ، به این مهم دست یابد.انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی مقداری موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد.
هیچ محدویتی بر آن وجود ندارد، اما توصیه می شود که از فعالیت بدنی زیاد یا ورزشی وسواس گونه برای کم کردن وزن خودداری شود.

رژیم غذایی

امکان دارد مکمل های ویتامینی یا مواد معدنی تجویز شوند.
جهت درمان یک رژیم غذایی درمانی برای بیمار تنظیم خواهد شد.
شربت عصاره مویز (سودا) یرای درمان این بیماری بسیار مفید میباشد